Λα Ροσφουκό, Φρανσουά, δούκας του-

(François Duc de La Rochefoucauld, Παρίσι 1613 – 1680). Γάλλος συγγραφέας. Η οικογένειά του ανήκε στις αρχαιότερες της γαλλικής φεουδαρχίας. Ο ίδιος, αφού παντρεύτηκε σε ηλικία 15 ετών, έγινε αυλικός και έκτοτε ενεπλάκη σε έναν κυκεώνα μυθιστορηματικών περιπετειών. Οι τελευταίες ξεκινούσαν από το σχέδιο δραπέτευσης της βασίλισσας Άννας έως τις συνωμοσίες των οικογενειών των ευγενών εναντίον αρχικά του Ρισελιέ και αργότερα του Μαζαρίνου, μέχρι και τους αγώνες της Σφενδόνης. Το 1652 τραυματίστηκε σοβαρά και μετά την καταστολή της εξέγερσης αναγκάστηκε να απομακρυνθεί από το Παρίσι για μερικά χρόνια και να εγκαταλείψει οριστικά κάθε δραστηριότητα. Τα Απομνημονεύματά του (1662), που καλύπτουν την περίοδο 1624-52, εκφράζουν τη γεμάτη απογοήτευση αναδίπλωσή του στο παρελθόν. Σύντομα, συμπεριελήφθη στον κύκλο των πνευματικών ανθρώπων, που σύχναζαν στο απαιτητικό σαλόνι της Μαντάμ ντε Σαμαλέ· εκεί εισήγαγε τη συνήθεια των αποφθεγμάτων, τα οποία διάβαζαν και συζητούσαν μεταξύ τους. Το 1665 εξέδωσε τη συλλογή Σκέψεις ή Ηθικά αποφθέγματα και αξιώματα, τα οποία επεξεργάστηκε ξανά, περιέκοψε και διάνθισε στις επόμενες εκδόσεις (1666, 1671, 1675, 1678), ακολουθώντας τη συμβουλή της Μαντάμ ντε Λα Φαγιέτ. Στην ουσία, από μια συγκέντρωση αργόσχολων, από τη συνάντηση μεταξύ κοσμικού σκεπτικισμού και ιανσενικής αυστηρότητας, γεννήθηκε ένα έργο μεγάλης ηθικής σημασίας, όπου ο ρεαλισμός των Ρωμαίων ιστορικών, ο πεσιμισμός του αγίου Αυγουστίνου και του Χομπς, η κοσμική αποφθεγματολογία των Μακιαβέλι, Καστιλιόνε και Γκραθιάν, ξαναζωντάνεψαν, εκφραζόμενα αυτή τη φορά με τη δύναμη της απλότητας ενός στιλίστα. Προσωπογραφία του Γάλλου συγγραφέα Λα Ροσφουκό, έργο του Σασεριό (Μουσείο των Βερσαλιών).